Timo Parvela, Virpi Talvitie, „Huśtawka”

Autor: -
„Na zakończonych niedawno Międzynarodowych Targach Książki w Warszawie można było przebierać w nowych, znakomitych propozycjach książek dla dzieci i znaleźć niejeden prezent na Dzień Dziecka, i to taki, który nie pójdzie po paru dniach w kąt, ale zostanie w pamięci na długo” – pisze w majowym „Newsweeku” Katarzyna Burda. W  subiektywnym wyborze najciekawszych nowości literatury dziecięcej znalazło się kilkanaście pozycji rodzimych i tłumaczonych, w tym, ku mojej niekłamanej radości, „Huśtawka” Tima Parveli i Virpi Talvitie.


„Piękna historia z Finlandii o poszukiwaniu przyjaciela, napisana tak, aby trafić do serc kilkulatków – czytamy w recenzji. – Pewien mały niedźwiedź ma huśtawkę, ale do wprawienia jej w ruch potrzebuje kogoś, kto usiądzie na drugim jej krańcu. Czeka i czeka, ale naprzeciwko siebie wciąż widzi pustkę. Wreszcie, przypadkowo "wystrzelony" z huśtawki przez spadającą sosnę, wyrusza na poszukiwanie kogoś, kto zechce się z nim huśtać. A znaleźć go nie tak łatwo(...) Zakończenie tej mądrej i pełnej uroku opowieści da sporo do myślenia nawet dorosłym”.
¨
Piękna recenzja. Szkoda tylko, że autorka w przypadku wszystkich omówień książek autorów niepolskich zapomniała podać nazwiska tłumaczy.  

Nie zaniedbała tego Magdalena Kwiatkowska-Gadzińska, autorka recenzji, którą znalazłam na niezastąpionym portalu Qlturka. Czytamy: „<<Huśtawka>> to książka niezwykła - trochę jak sen, trochę jak marzenia, które snujemy każdego dnia. Jednocześnie to lektura bardzo mądra i pouczająca, mamy tutaj całą galerię charakterów i temperamentów. Język jest spokojny, tajemniczy, magiczny, doskonale komponują się z nim ilustracje, uzupełniają opowiadaną historię i pobudzają wyobraźnię”.

Brzmi zachęcająco? Ze względu na osobisty, niemal intymny stosunek do tej książki powstały w trakcie długotrwałego procesu przekładu, nie potrafię o niej pisać, nie mnożąc kolejnych superlatyw. Na cytatach więc może poprzestanę.

A, nie: jeszcze koniecznie muszę podać news z Finlandii: już pod koniec lipca dzięki współpracy Tima Parveli i Niny Erjossaari „Huśtawka” będzie miała premierę w teatrze na helsińskiej wyspie Suomenlinna! (Reżyseria Jonna Wickström, na scenie aktorzy z Ryhmäteatteri). Dodam też, że „Huśtawka” to pierwsza część trylogii. Ene Due Rabe zamierza wydać także „Karuselli” oraz „Onnenpyörä”.

Drodzy czytelnicy: pohuśtajcie się razem z Pi, Warto.

 
Tytuł oryginału: Keinulauta
Przekład: Iwona Kiuru
Wyd. Ene Due Rabe, 2015, 88 s.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Hanna Marjut Marttila, Cięcie!

Autor: -
Obraz
Hanna Marjut Marttila, nagradzana autorka powieści dla młodzieży i dorosłych, sięga w swej twórczości po trudne tematy: alkoholizm, próby samobójcze, rodzinne patologie. Do tego samego nurtu można zaliczyć drugą powieść pisarki Tulikirja ( Księga ognia ), która w 1989 roku była nominowana do nagrody literackiej Finlandia Junior i została adaptowana później na biały ekran, oraz Cięcie! , powieść jeszcze dojrzalszą i literacko znacznie ciekawszą. Sukces autorki polega być może na tym, iż jej książki, choć nie stronią od mrocznych stron życia – jakkolwiek banalnie to zabrzmi – tchną mimo wszystko ciepłem i przywracają czytelnikowi wiarę w człowieka. Zwłaszcza w Cięcu! w doskonały sposób udało się Marttili połączyć liryzm i komizm. Głównym bohaterem i narratorem powieści jest piętnastolatek pochodzący z rodziny alkoholików. Torstai uwielbia film, a swą pasję i głęboką wrażliwość skrywa za maską twardziela. Sam przed sobą nie śmie przyznać, jak bardzo marzy o karierze reżysera. Jes
Czytaj więcej

Noora Kunnas, „Kopnięta brygada i szafa strachów”

Autor: -
Obraz
Tytuł obiecuje wiele: w tej książce powinno być miejsce i na trochę zwariowany dowcip, i na wielką przygodę. I tak rzeczywiście jest. Kto należy do kopniętej brygady? Mieszkańcy domku dla lalek:  major Kugelbum, który ma wielkie zamiłowanie do wojskowej dyscypliny, gospodyni Bertta Tylnowiatrowa, puszczająca co rusz pełne emocji bączki, Henryk Nowak i jego żona Krysia, wierna fanka Arnolda Schwarzeneggera, niezwykle uzdolniony fryzjer damski i męski Hempuś, domorosły poeta Hugo von Husmus oraz dwoje dzieci, Fasolka i Bobek.  Taki zestaw osobowości i osobliwości gwarantuje, że w książce nie zabraknie absurdu. Wszystko zaczyna się od złowieszczego snu o końcu świata, a kończy spotkaniem z potworem, który okazuje się nie taki znowu straszny. Oprócz tego przeczytamy całą masę wierszy różnej maści i na różnym poziomie. Padnie też pytanie: czy te kupy nigdy się nie skończą? Z reguły nie śmieszą mnie dowcipy o puszczaniu bąków, ale czytając tę książkę, co jakiś czas wybuchałam śm
Czytaj więcej

Maisa Tonteri i Virpi Talvitie, „Dwa gniazda Wiewiórki Wiórki”

Autor: -
Obraz
Nie znam polskiego tytułu, który mógłby przyjść z pomocą dzieciom przedszkolnym z rodzin rozbitych. Jeśli taki się ukazał, proszę o informację w komentarzach. Może dlatego, że w naszym „katolickim” kraju rozwód wciąż uznawany jest za najgorsze zło? W Finlandii tymczasem i rozwody wydają się bardziej na porządku dziennym, i książki, które taką tematykę podejmują. Do najlepiej udanych prób należy moim zdaniem owoc współpracy pisarki Maisy Tonteri oraz ilustratorki Virpi Talvitie – „Dwa gniazda Wiewiórki Wiórki”. Jest to książeczka obrazkowa, do przeczytania w parę minut, do oglądania, ile dusza zapragnie, i, chyba przede wszystkim, do długich rozmów. Z Wiewiórką Wiórką może się utożsamić każde dziecko, którego rodzice postanowili się rozejść. A także takie, którego rodzice nie potrafią ze sobą rozmawiać, zamiast tego – kłócą się, wylewają na siebie swe żale, obrażają. Tak robią właśnie mama wiewiórka i tata wiewiórka, ku zmartwieniu także innych mieszkańców lasu. Zające reagują
Czytaj więcej