Nora Schuurman, ”Słonecznikowa zima”
W czytaniu parę pozycji, o których być może wkrótce napiszę,
na razie jednak chciałabym przypomnieć książkę, która ukazała się w moim
tłumaczeniu w 2007 roku. ”Słonecznikowa zima” Nory Schuurman, bo o niej mowa,
to powieść, do której mam stosunek szczególny, ponieważ (nie licząc opowiadania
Juhy Seppäli opublikowanego niegdyś w ”Czasie Kultury”) jest moim debiutem
translatorskim.
Do dzisiaj pamiętam, jak nie mogłam się oderwać od lektury
oryginału podczas lotu z Helsinek do Krakowa i jak płakałam podczas czytania.
”Słonecznikowa zima” wzruszyła nie tylko mnie. To książka –
wędrówka przez czas żałoby. W jezyku fińskim również żałoba ma związek z pracą,
jest to ”surutyö”, w dosłownym tłumaczeniu praca nad smutkiem. Wymaga czasu,
poświęcenia, siły. Z taką pracą muszą zmierzyć się siostry – Emma i Sanni. Każda
robi to na swój własny sposób: Emma pozwala powracać wspomnieniom i daje się
porwać białemu koniowi ze snów. Sanni ucieka w świat Internetu, nikogo nie
dopuszcza do swoich przeżyć.
Matka dziewczynek odeszła nagle, zginęła w wypadku
samochodowym. Obiecała im kiedyś, że będzie żyć długo, do czasu, aż one,
siostry, będą stare. Stało się inaczej.
Wspomnienia nadchodzą nagle, krążą nad podręcznikiem do
biologii, wydzierają ze zdjęć, pojawiają się przy okazji zwykłego, zdawałoby
się, rozkładania obrusu. Czasem bolą, czasem każą się zatrzymać.
Życie jednak toczy się dalej. Znika śnieg, nadchodzi majowe
święto Vappu, ojciec dziewczynek sprowadza do domu nową partnerkę. Dni mijają,
czasem galopem, częściej jednak stępem.
Polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią się wzruszyć
podczas lektury, miłośnikom jazdy konnej i ciekawym świata fińskich
rówieśników. Najbardziej lubię ją chyba za to, że tak wiele mieści pomiędzy
wierszami. Tu smutek nie jest wypisany drukowanymi literami, pojawia się
częściej pomiędzy akapitami niż nazwany wprost.
W sieci niewiele można znaleźć na temat tej powieści,
polecam jednak obszerną recenzję Wilkołaka: http://werewolf-rain.blogspot.fi/2013/02/sonecznikowa-zima-nora-schuurman.html
.
Tytuł oryginału: Auringonkukkatalvi
Tłum. Iwona Kosmowska
Ezop, 2007, 138 s.
Komentarze
Prześlij komentarz