Kira Poutanen, "Cudowne morze"

Autor: -
Cudowne morze. Cudowna książka. Już lata temu próbowałam namówić na nią wydawców, ale dotychczas nikt się nie skusił. Może temat anoreksji jest już przebrzmiały? Może książek o anoreksji jest wystarczająco wiele? Z drugiej strony „Cudowne morze” Kiry Poutanen to znacznie więcej niż zapis problemów żywieniowych dorastającej dziewczyny. To pamiętnik wrażliwca, który na swój sposób walczy z konwencjami i zastaną rzeczywistością, w której szkoła równa jest arenie walk o to, kto lepszy, ładniejszy i bardziej popularny, a równouprawnienie to wyłącznie czcze hasło. To także powieść rozwojowa, psychologiczna i poetycka zarazem. Napisana pięknym językiem, z jednej strony wciąga, z drugiej – każe się zatrzymać i zastanowić nad refleksjami piętnastoletniej Julii. Co najważniejsze: sprawdza się przy wielokrotnej lekturze.


Wśród fińskich blogerów książka wzbudziła dyskusję na temat jej ewentualnego wpływu na postrzeganie własnego ciała. Kilka użytkowniczek przyznało, że czytając tę powieść nabrało ochotę na odchudzanie się, ktoś wyjawił, że zaczął uprawiać jogging (zakończył jednak w dniu, w którym zakończył także lekturę). Pojawiło się też pytanie, czy warto polecać tę powieść chorującym na anoreksję?

Kira Poutanen napisała jeszcze kilka powieści dla dorosłych, ale te należą już do chick litu niezbyt wysokich lotów. „Cudowne morze” jest zaś debiutem ambitnym, obiecującym i naprawdę godnym polecenia. Książkę przetłumaczono na język duński, łotewski i węgierski. W roku ukazania się została uhonorowana prestiżową nagrodą Finlandia Junior.

Tytuł oryginału: Ihana meri
wyd. Otava 2001, s. 187


Komentarze

  1. Anonimowy2 marca 2016 10:57

    Myślę, że temat anoreksji jest i niestety będzie aktualny. Dziwię się wydawcą, że się tą pozycją nie zainteresowali.
    Uściski Pani Iwonko!

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy2 marca 2016 10:59

    wydawcom!!!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Hanna Marjut Marttila, Cięcie!

Autor: -
Obraz
Hanna Marjut Marttila, nagradzana autorka powieści dla młodzieży i dorosłych, sięga w swej twórczości po trudne tematy: alkoholizm, próby samobójcze, rodzinne patologie. Do tego samego nurtu można zaliczyć drugą powieść pisarki Tulikirja ( Księga ognia ), która w 1989 roku była nominowana do nagrody literackiej Finlandia Junior i została adaptowana później na biały ekran, oraz Cięcie! , powieść jeszcze dojrzalszą i literacko znacznie ciekawszą. Sukces autorki polega być może na tym, iż jej książki, choć nie stronią od mrocznych stron życia – jakkolwiek banalnie to zabrzmi – tchną mimo wszystko ciepłem i przywracają czytelnikowi wiarę w człowieka. Zwłaszcza w Cięcu! w doskonały sposób udało się Marttili połączyć liryzm i komizm. Głównym bohaterem i narratorem powieści jest piętnastolatek pochodzący z rodziny alkoholików. Torstai uwielbia film, a swą pasję i głęboką wrażliwość skrywa za maską twardziela. Sam przed sobą nie śmie przyznać, jak bardzo marzy o karierze reżysera. Jes
Czytaj więcej

Noora Kunnas, „Kopnięta brygada i szafa strachów”

Autor: -
Obraz
Tytuł obiecuje wiele: w tej książce powinno być miejsce i na trochę zwariowany dowcip, i na wielką przygodę. I tak rzeczywiście jest. Kto należy do kopniętej brygady? Mieszkańcy domku dla lalek:  major Kugelbum, który ma wielkie zamiłowanie do wojskowej dyscypliny, gospodyni Bertta Tylnowiatrowa, puszczająca co rusz pełne emocji bączki, Henryk Nowak i jego żona Krysia, wierna fanka Arnolda Schwarzeneggera, niezwykle uzdolniony fryzjer damski i męski Hempuś, domorosły poeta Hugo von Husmus oraz dwoje dzieci, Fasolka i Bobek.  Taki zestaw osobowości i osobliwości gwarantuje, że w książce nie zabraknie absurdu. Wszystko zaczyna się od złowieszczego snu o końcu świata, a kończy spotkaniem z potworem, który okazuje się nie taki znowu straszny. Oprócz tego przeczytamy całą masę wierszy różnej maści i na różnym poziomie. Padnie też pytanie: czy te kupy nigdy się nie skończą? Z reguły nie śmieszą mnie dowcipy o puszczaniu bąków, ale czytając tę książkę, co jakiś czas wybuchałam śm
Czytaj więcej

Maisa Tonteri i Virpi Talvitie, „Dwa gniazda Wiewiórki Wiórki”

Autor: -
Obraz
Nie znam polskiego tytułu, który mógłby przyjść z pomocą dzieciom przedszkolnym z rodzin rozbitych. Jeśli taki się ukazał, proszę o informację w komentarzach. Może dlatego, że w naszym „katolickim” kraju rozwód wciąż uznawany jest za najgorsze zło? W Finlandii tymczasem i rozwody wydają się bardziej na porządku dziennym, i książki, które taką tematykę podejmują. Do najlepiej udanych prób należy moim zdaniem owoc współpracy pisarki Maisy Tonteri oraz ilustratorki Virpi Talvitie – „Dwa gniazda Wiewiórki Wiórki”. Jest to książeczka obrazkowa, do przeczytania w parę minut, do oglądania, ile dusza zapragnie, i, chyba przede wszystkim, do długich rozmów. Z Wiewiórką Wiórką może się utożsamić każde dziecko, którego rodzice postanowili się rozejść. A także takie, którego rodzice nie potrafią ze sobą rozmawiać, zamiast tego – kłócą się, wylewają na siebie swe żale, obrażają. Tak robią właśnie mama wiewiórka i tata wiewiórka, ku zmartwieniu także innych mieszkańców lasu. Zające reagują
Czytaj więcej